Vanochtend zijn we rond tienen vertrokken. Voordat we Kelowna achter ons hadden gelaten waren we echter bijna een uur verder. Wat een grote stad is dat zeg. De weg gaat over hoge bergen (lees: windvangers) en dat merken we goed. Een RV is uiteraard ietwat gevoeliger voor de weers- en wegomstandigheden dan een personenauto. Halverwege de de middag arriveren we in Harrison Hot Springs. Onze camping bevindt zich in het provinciale park aan Hicks Lake. Helaas hebben ze hier nog nooit gehoord van een paved road, het werd namelijk een bumpy ride met al die hobbels en kuilen. Over 6 kilometer hebben we een half uur gedaan! We waren blij dat er niets aan servies gesneuveld was maar het had ons niet verbaasd als dat wel het geval was geweest.

Enfin, eindelijk aangekomen op wat de camping moest voorstellen, was er geen receptie, geen envelop, geen informatiebord dat ons wegwijs maakte... En nu? Vreemde bedoening hier hoor.

Een mede kampeerder wijst ons op onze plek die op de voucher staat aangegeven. Die is vrij snel gevonden. Behalve dat de plekken erg donker zijn, blijkt er een zero hook up te zijn, dwz geen electriciteit, geen water, geen dump. Naar de wifi hebben we maar niet gevraagd...had ook niet geweten aan wie hoor. Geen telefoons opladen vandaag dus. Ook een douche is hier niet aanwezig, zelfs geen afwasplek... Terug naar de natuur is hier heel letterlijk genomen denk ik.

Daarentegen zijn we nog maar even het meer ingedoken dat 2 keer struikelen van onze plek blijkt te zijn, dat dan weer wel. Na een kleine rondwandeling blijkt dat iedere plek dicht aan het meer ligt aangezien de camping zich op een soort schiereiland in het meer bevindt.

Gelukkig hadden we eten ingeslagen want nogmaals 2x 6 kilometers gehussel was echt teveel geweest. Nee, deze camping kan ons niet echt bekoren, ondanks de ongetwijfeld unieke ligging.

Vreemd genoeg mogen we in deze bosrijke omgeving wel weer een vuurtje stoken, dat we dan ook maar hebben gedaan in de alom vertegenwoordigde firepit.