Onze laatste ochtend in Vancouver, tenminste voor nu. Op het eind van onze vakantie hebben we als het goed is een loop gemaakt en komen we hier weer terug. Maar voor nu, deze ochtend, staan we op met al een beetje weemoed. Nu al, na nog geen 2 dagen in deze fantastische stad kunnen we bijna geen afscheid nemen.

Wat nog te doen? Om 14:00 uur worden we verwacht bij de camperverhuur en om 13:00 rijdt de taxi voor. Eerst even slenteren in Daviestreet, de homoscene van Vancouver. Van verre stralen de roze prullenbakken, bankjes en andere attributen je tegemoet. Opvallend zijn ook de regenboog gekleurde zebrapaden (zie foto). Iedereen wordt hier geaccepteerd, maakt niet uit wie je bent of hoe je er uitziet. Dat geldt overigens voor heel Vancouver, iedereen is hier volledig bij zichzelf. Wij voelen ons hier heel veilig. Vreemd genoeg lijkt hier de ruimte die de omgeving schept, over te slaan op de mensen. Jouw aura krijgt de ruimte om te mogen zijn, zo lijkt het wel.

Maar goed, terug naar eerste vraag; 'wat te doen'? Vanuit Daviestreet is het eigenlijk een gemakkelijke keuze: we gaan naar Granville Island. Voor CAD 5,50 pp boeken we een retourticket per watertaxi naar deze bekende overdekte markt. Na een bak 'sterke' Americano (sterk volgens Canadese begrippen dan) en een lekker broodje kunnen we er weer tegenaan. Weldra gaan we op in de massa. De kleuren, geuren en bedrijvigheid slaan we met plezier gade. Zo ook een 93 jarige (het was ook nog eens haar verjaardag) granny die los ging op de muziek van het plaatselijke bandje.

Om 12:00 uur lopen we terug naar het hotel waar we onze koffers oppikken. Per taxi gaan we vervolgens naar Cruise Canada om ons huisje op 4 wielen op te halen. Het is een klein 19 ft campertje die we direct adopteren. Ons avontuur gaat nu echt beginnen.

Door de camperverhuur wordt ons aangeraden na de ferry boodschappen in te slaan, daar op de boot de propaangas afgesloten dient te worden. Omdat het nog steeds heel warm is, zou het eten in de koelkast direct bederven.

De ferry vinden we snel maar we merken snel dat het vrij druk is. Volgens een gepensioneerde Canadees die we even later ontmoeten hebben we het verkeerde weekend gekozen daar er een festival op het eiland is. Van deze Canadees krijgen we ook nog een goede tip: altijd eerst de koelkast en andere voorzieningen die op gas werken uitzetten en dan pas het propaangas afsluiten! Verder waarschuwt hij ons alvast voor de weg tussen Whistler en Pemberton die we volgende week gaan rijden. Haarspeldbochten en een hoogte te overbruggen aldaar. Maar als we ons aan de opgegeven snelheid houden is het best te doen. Met die info rijden we om 18:00 uur eindelijk de ferry op om er tegen 20:00 weer af te rijden maar nu zijn we op Vancouver Island.

Met de Canadese kaart die we in Nederland al in onze Tommie hebben geïnstalleerd, is de camping in Saanichton snel gevonden. De receptie is niet meer open maar er staat keurig een kaart op naam op ons te wachten. Plek 17 hebben we. In Europa zou je zo'n plek met minstens 3 anderen moeten delen maar hier is alles ruim van opzet. We installeren ons nog niet want ons maagje knort en we zijn nog geen supermarkt tegengekomen. Aan het begin van de weg hiernaartoe wacht echter een Mac. Hoe hebben we die nou net over het hoofd kunnen zien?

We slaan ook nog even wat water en een fles wijn in en gaan terug naar de camping om voor de eerste keer alles aan te sluiten (we hebben een full hook up hier). Elektriciteit en water moeten we aansluiten maar het legen van de tanken is uiteraard nog niet nodig.

Na een drankje aan onze buitentafel duiken we ons mandje in. Nog door het tijdsverschil storten we ons direct in een diepe slaap, we zijn echt moe.